De rol van externe ondersteuning bij preventie van enkelverstuiking
James G. Garrick en Ralph K. Requa
Afdeling Sportgeneeskunde, University of Washington School of Medicine
Preventief inbinden/intapen van de enkel is bij veel sporten bijna een traditie geworden. Onderzoek hiernaar heeft zich gericht op vergelijkingen tussen verschillende intapetechnieken, veranderingen in sportieve prestaties als gevolg van intapen en de effectiviteit van intapen op het beperken van de bewegingsvrijheid. De auteurs hebben geen gepubliceerd onderzoek kunnen vinden dat ingaat op de verhouding tussen enkel- en knieblessures en preventief intapen zelf. Dit onderzoek is een poging om deze relatie te definiëren.
In theorie dient het preventief intapen van de enkel ter externe ondersteuning van een gewrichtsband of groep gewrichtsbanden zonder dat de normale bewegingsvrijheid of functie wordt beperkt. Deze ondersteuning is uitsluitend nodig bij overschrijding van de fysiologische of normale bewegingsvrijheid. Er wordt op zo’n manier ingebonden dat er meer ondersteuning of restrictie wordt geboden naarmate de uitersten van de normale bewegingsvrijheid worden benaderd. Zo wordt er vlak voordat de gewrichtsvezels beginnen te scheuren maximale restrictie (ondersteuning) toegepast.
Dit onderzoek is uitgevoerd door de Universiteit van Washington. Hierbij dienden basketbalspelers als proefpersonen om vast te helpen stellen hoe efficiënt preventief inbinden is bij het voorkomen van sportblessures. Enkel- en knieblessures werden twee jaar lang gevolgd tijdens wedstrijden tegen een team met willekeurige spelers met ingebonden enkels en een team met willekeurige spelers zonder preventieve enkelbinding, en met hoge of lage schoenen.
De gemiddelde frequentie van enkelverstuikingen in dit onderzoek ligt op ongeveer 22 verstuikingen per 1000 manwedstrijden. Maar er waren grote substantiële verschillen tussen de soorten externe ondersteuning (schoen en tape). Ervan uitgaande dat de hogere blessurefrequenties het resultaat zouden kunnen zijn van minder bescherming (i.e. schoenhoogte en tape), dan kunnen we de doeltreffendheid van deze invloeden rangschikken.
De combinatie van bestudeerde omstandigheden die in theorie de meeste externe ondersteuning biedt aan de enkel is preventieve binding plus een hoge schoen. Deze groep vertoonde het laagste aantal enkelverstuikingen (6,5 enkelverstuikingen per 1000 manwedstrijden). De andere kant van het spectrum van externe ondersteuning (i.e. de groep met lage schoenen en geen preventief tape) vertoonde 33,4 enkelverstuikingen per 1000 manwedstrijden – meer dan 5 maal zoveel als de eerstgenoemde groep. Verdere analyse wijst uit dat de groep met hoge schoenen en geen tape relatief veel blessures ondervond (30,4 per 1000 manwedstrijden) en dat de groep met lage schoenen met tape bijna de helft van het aantal blessures had ten opzichte van de groep met lage schoenen zonder tape (17,6 per 1000 manwedstrijden). De rangschikking op basis van de beschermende invloed van meest tot minst is dus:
- 1Hoog/tape 6,5/1000
- 2Laag/tape 17,6/1000
- 3Hoog/geen tape 30,4/1000
- 4Laag/geen tape 33,4/1000
De relatief weinig blessures bij de groepen met preventief tape bewijzen hoe belangrijk het preventief intapen van de enkel is bij het voorkomen van sportblessures.
Een verleden van enkelverstuikingen bleek ook te beïnvloeden hoe waarschijnlijk een speler een soortgelijke blessure tijdens het onderzoek op zou lopen. Bij spelers met hoge of lage schoenen verminderde preventief tape de kans op een nieuwe blessure met ongeveer twee-derde. Het gebruik van preventief enkeltape kan naast het verminderen van de kans op nieuwe blessures ook bescherming bieden aan spelers die nog niet eerder geblesseerd zijn geweest.
Ontdek hoe je een enkel intapet met onze eenvoudige intapetechniek.
